حیف که این فضای سایبری اجازه نمیده که آدم بشینه بغل دست دوستش، هیچی هم نگه، هیچی هم نپرسه. فقط دستشو روی شونهٔ دوستش بذاره و گاهی یه فشار کوچیک بده، یعنی من هستم کنارت. حیف که با دو هزار کیلومتر فاصله، حتی نمیتونم بگم کنارتم...فقط می‌تونم بگم که به یادتم، و برای باز شدن همهٔ گره ها، دعا می‌کنم.
حیف که این فضای سایبری اجازه نمیده که آدم بشینه بغل دست دوستش، هیچی هم نگه، هیچی هم نپرسه. فقط دستشو روی شونهٔ دوستش بذاره و گاهی یه فشار کوچیک بده، یعنی من هستم کنارت. حیف که با دو هزار کیلومتر فاصله، حتی نمیتونم بگم کنارتم...فقط می‌تونم بگم که به یادتم، و برای باز شدن همهٔ گره ها، دعا می‌کنم.
پاسخحذف